À propos de la propriété intellectuelle Formation en propriété intellectuelle Respect de la propriété intellectuelle Sensibilisation à la propriété intellectuelle La propriété intellectuelle pour… Propriété intellectuelle et… Propriété intellectuelle et… Information relative aux brevets et à la technologie Information en matière de marques Information en matière de dessins et modèles industriels Information en matière d’indications géographiques Information en matière de protection des obtentions végétales (UPOV) Lois, traités et jugements dans le domaine de la propriété intellectuelle Ressources relatives à la propriété intellectuelle Rapports sur la propriété intellectuelle Protection des brevets Protection des marques Protection des dessins et modèles industriels Protection des indications géographiques Protection des obtentions végétales (UPOV) Règlement extrajudiciaire des litiges Solutions opérationnelles à l’intention des offices de propriété intellectuelle Paiement de services de propriété intellectuelle Décisions et négociations Coopération en matière de développement Appui à l’innovation Partenariats public-privé Outils et services en matière d’intelligence artificielle L’Organisation Travailler avec nous Responsabilité Brevets Marques Dessins et modèles industriels Indications géographiques Droit d’auteur Secrets d’affaires Académie de l’OMPI Ateliers et séminaires Application des droits de propriété intellectuelle WIPO ALERT Sensibilisation Journée mondiale de la propriété intellectuelle Magazine de l’OMPI Études de cas et exemples de réussite Actualités dans le domaine de la propriété intellectuelle Prix de l’OMPI Entreprises Universités Peuples autochtones Instances judiciaires Ressources génétiques, savoirs traditionnels et expressions culturelles traditionnelles Économie Financement Actifs incorporels Égalité des genres Santé mondiale Changement climatique Politique en matière de concurrence Objectifs de développement durable Technologies de pointe Applications mobiles Sport Tourisme PATENTSCOPE Analyse de brevets Classification internationale des brevets Programme ARDI – Recherche pour l’innovation Programme ASPI – Information spécialisée en matière de brevets Base de données mondiale sur les marques Madrid Monitor Base de données Article 6ter Express Classification de Nice Classification de Vienne Base de données mondiale sur les dessins et modèles Bulletin des dessins et modèles internationaux Base de données Hague Express Classification de Locarno Base de données Lisbon Express Base de données mondiale sur les marques relative aux indications géographiques Base de données PLUTO sur les variétés végétales Base de données GENIE Traités administrés par l’OMPI WIPO Lex – lois, traités et jugements en matière de propriété intellectuelle Normes de l’OMPI Statistiques de propriété intellectuelle WIPO Pearl (Terminologie) Publications de l’OMPI Profils nationaux Centre de connaissances de l’OMPI Série de rapports de l’OMPI consacrés aux tendances technologiques Indice mondial de l’innovation Rapport sur la propriété intellectuelle dans le monde PCT – Le système international des brevets ePCT Budapest – Le système international de dépôt des micro-organismes Madrid – Le système international des marques eMadrid Article 6ter (armoiries, drapeaux, emblèmes nationaux) La Haye – Le système international des dessins et modèles industriels eHague Lisbonne – Le système d’enregistrement international des indications géographiques eLisbon UPOV PRISMA UPOV e-PVP Administration UPOV e-PVP DUS Exchange Médiation Arbitrage Procédure d’expertise Litiges relatifs aux noms de domaine Accès centralisé aux résultats de la recherche et de l’examen (WIPO CASE) Service d’accès numérique aux documents de priorité (DAS) WIPO Pay Compte courant auprès de l’OMPI Assemblées de l’OMPI Comités permanents Calendrier des réunions WIPO Webcast Documents officiels de l’OMPI Plan d’action de l’OMPI pour le développement Assistance technique Institutions de formation en matière de propriété intellectuelle Mesures d’appui concernant la COVID-19 Stratégies nationales de propriété intellectuelle Assistance en matière d’élaboration des politiques et de formulation de la législation Pôle de coopération Centres d’appui à la technologie et à l’innovation (CATI) Transfert de technologie Programme d’aide aux inventeurs WIPO GREEN Initiative PAT-INFORMED de l’OMPI Consortium pour des livres accessibles L’OMPI pour les créateurs WIPO Translate Speech-to-Text Assistant de classification États membres Observateurs Directeur général Activités par unité administrative Bureaux extérieurs Avis de vacance d’emploi Achats Résultats et budget Rapports financiers Audit et supervision
Arabic English Spanish French Russian Chinese
Lois Traités Jugements Recherche par ressort juridique

Loi n° 45/1997 du 22 mai 1997 sur les marques, Islande

Retour
Texte remplacé  Accéder à la dernière version dans WIPO Lex
Détails Détails Année de version 1997 Dates Entrée en vigueur: 1 juin 1997 Publié: 22 mai 1997 Adopté: 9 mai 1997 Type de texte Principales lois de propriété intellectuelle Sujet Marques, Mise en application des droits, Organe de réglementation de la PI

Documents disponibles

Texte(s) principal(aux) Textes connexe(s)
Texte(s) princip(al)(aux) Texte(s) princip(al)(aux) Anglais Trade Marks Act No. 45/1997 of May 22, 1997         Islandais Lög nr. 45. 22. maí 1997 um vörumerki        

Trade Marks Act

THE PRESIDENT OF ICELAND

makes known herewith: Althingi has adopted this Act and I have ratified it with my consent.

CHAPTER I General provisions

Article 1

Individuals and legal entities may acquire exclusive right to a trade mark in accordance with the provisions of this Act. Trade marks are distinctive identifications for goods or services for commercial use.

Article 2

Trade marks may be any sort of visible signs suited to distinguish the goods or services of one party from the goods or services of others, such as:

  1. words or word combinations, including slogans, personal names, names of enterprises or real property;
  2. letters and numerals;
  3. illustrations and drawings;
  4. the appearance, equipment or packaging of goods.

A trade mark right cannot be acquired for a sign which shows exclusively a shape which is dictated by the goods themselves, a shape which is necessary due to the technical role of the product or which is intended in some manner for a purpose other than identification.

Article 3

Trade mark right may be established by:

  1. the registration of a trade mark for goods or services in accordance with the provisions of this Act, or
  2. the use of a trade mark which is and has been used in this country for goods or services.

A trade mark which is deemed not to fulfil the requirements of this Act for registration cannot acquire trade mark right by being taken into use. A trade mark which does not fulfil the requirements of the Act for distinctiveness at the commencement of use may, however, establish a trade mark right if the mark acquires distinctiveness through use.

Article 4

Trade mark right prevents anyone other than the proprietor of the trade mark from using commercially a sign which is the same as or similar to his trade mark if:

  1. it is used for the same or similar goods or services as are covered by the trade mark right and
  2. there is a danger of confusion, including the conclusion that there is a connection between the marks.

Despite the provisions of the first paragraph concerning the same or similar goods and services, the proprietor of a trade mark may also prohibit its use for other goods and services if the trade mark is well known in this country and the use would comprise misuse or lessen the distinctive nature of the characteristics or reputation of the known mark.

The mark may not be referred to in selling spare parts or accessories for a product without the consent of the proprietor, if this is done in such manner that it could be assumed that the accessories originated with the proprietor or that he had authorised the use of the mark.

Article 5

Commercial use of a trade mark includes, for instance:

  1. placing a mark on goods or their packaging,
  2. offering for sale, placing on the market or preparing to place on the market, goods or services identified with the mark,
  3. importing or exporting goods or services identified with the mark,
  4. using the mark in advertisements, letterheads or in other similar fashion.

Article 6

Provided that the use is in accordance with honest business practice, the proprietor of a trade mark may not prohibit others from using in trade or business:

  1. his own name, name of real property or of his commercial operations;
  2. descriptions of a type of goods or services, their condition, quantity, use, price, origin, when produced or offered to the public, or of other characteristics of goods or services.

If the owner of a trade mark has placed on the market goods or services which enjoy trade mark right or authorised such, he may not subsequently hamper the use, sale, rental, import, export or other distribution of the goods or services.

Article 7

If two or more parties individually claim a trade mark right to identifications which are confusingly similar an earlier right shall take priority over a later one unless otherwise implied by provisions below.

The protection for a registered trade mark commences on the date of filing or the original date of priority, cf. Articles 17and 18 .

Article 8

A later right to a registered trade mark may enjoy protection parallel to the right of an earlier mark, even though the marks may be confusingly similar, if an application for registration was filed in good faith and the proprietor of the earlier trade mark, despite knowledge of the later mark, has raised no opposition to its use in this country for a continuous five-year period from the date of registration.

Article 9

A later right to a trade mark may also enjoy protection parallel to the right of an earlier mark, even though the marks may be confusingly similar, if the proprietor of the earlier trade mark has not, within a reasonable time, taken the necessary steps to prevent the use of the later mark.

Article 10

In the instances referred to in Articles 8 and 9 the Courts may, should this be considered reasonable, decide that one or both of the marks may only be used in a special manner, e.g. that they be of a certain type, include an additional place name or be distinguished by other means.

Article 11

Upon the request of the proprietor of a registered trade mark, authors and publishers of dictionaries, reference works, school books and other specialised literature, are obliged to ensure that the mark is not used without express mention being made of the fact that this is a registered trade mark.

Anyone failing to fulfil the obligation in the first paragraph must pay for a correction to be published in a manner deemed reasonable.

CHAPTER II Registration of trade marks

Article 12

An application for the registration of a trade mark must be filed in writing to the Icelandic Patent Office, which handles the registration of trade marks and maintains the Trade Mark Register. The application shall specify what is the mark, including an illustration if appropriate, and for what goods or services registration is requested. It shall also give the name of the individual or enterprise applying and be accompanied by the prescribed fee. In addition the application shall be in accordance with the provisions of a Regulation, cf. Article 65 .

Article 13

It is a condition for registration that a trade mark be suitable for distinguishing the goods of the proprietor from those of other parties. A mark which indicates exclusively, or with only minor alterations or additions, the type of product, condition, quantity, use, price, origin or when it was produced, shall not be deemed to possess sufficiently distinctive characteristics. The same shall apply to a sign or word combination which is common in trade or is used in everyday speech.

In order to determine whether a mark has sufficiently distinctive characteristics all circumstances must be considered, in particular how long and to what extent the mark has been in use.

Article 14

A trade mark may not be registered:

  1. if it contains, without authorisation, state emblems, official international symbols, emblems of Icelandic municipalities, official inspection or quality signs, specific names of these identifications of anything else likely to be confused with the above-mentioned symbols and emblems; the prohibition shall include only official inspection and quality signs if registration of the mark is sought for the same or similar products as those for which the above-mentioned signs and symbols are used;
  2. if the mark is liable to cause confusion, for instance, as to the type of product, condition or origin.
  3. if the mark is contrary to law or public order or likely to cause offence,
  4. if the mark contains anything which may give cause to conclude that it is the name of an active commercial operation or the name or portrait of another person, providing this does not involve individuals long dead or if the mark includes a distinctive name of real property or an illustration of it,
  5. if the mark contains anything which may cause it to be interpreted as the distinctive title of a protected literary or artistic work or if it infringes the copyright of another person to such work or other intellectual property right,
  6. if the mark is liable to be confused with a trade mark which has been registered in this country or which has been in use here when the application for registration was filed and is still in use here,
  7. if the mark is liable to be confused with a mark which may be considered to have been well known in this country at the time the application for registration was filed,
  8. if the mark is liable to be confused with a trade mark which has been internationally registered, provided that this registration was valid in this country before the application was filed, cf. Article 59 .

Notwithstanding the provisions of Articles 4-8 , a mark may be registered if the consent of the trade mark proprietor or other rightholder has been given.

A trade mark for wines and spirits which implies a geographical name for wine or spirits may not be registered unless the product originates at the location in question.

Article 15

The trade mark right acquired through registration does not cover such elements of the mark which could not be registered separately.

Should there be reason to expect that the registration of a mark could cause doubt as to the scope of the trade mark right, specific exclusion from protection of individual elements of it may be made at the time of registration

Should that element of the mark which has been excluded from protection subsequently prove eligible for registration such elements of the mark, or the mark as a whole, may be registered without the restrictions referred to in the second paragraph.

Article 16

A trade mark shall be registered for a specific class or classes of goods or services. Marks may not be registered for an entire class or classes without specifying the goods or services for which trade mark registration is requested.

The classification of goods and services shall be determined by the Minister and advertised.

Article 17

If an application for the registration of a trade mark is filed in this country within six months of the time first application was made for its registration in a country party to the Paris Convention for the Protection of Industrial Property or the agreement on the establishment of the World Trade Organisation (WTO), this application shall have the right of priority from the first date of application if a request is filed to this effect. An application having the right of priority is considered, with regard to later occurrences such as applications from other parties for registration or use of the mark, to have been filed simultaneously with the filing of the application for the mark abroad.

In the case of reciprocal legal protection, the Minister may decide in a Regulation that the provisions of the first paragraph shall also apply to applications filed in countries which are not parties to the Paris Convention or agreement on the founding of the WTO.

Article 18

If application is made for the registration of a trade mark within six months from the first use of the mark for goods or services displayed at an official exhibition or at an international exhibition in this country, the mark shall be considered, with respect to later occurrences such as applications from other parties for registration or use of the mark by others, to have been filed simultaneously with the presentation of the mark at the exhibition.

Article 19

If an application for the registration of a trade mark does not comply with legal provisions or if the Patent Office is of the opinion that other barriers should cause the rejection of the registration, the applicant shall be sent a reasoned statement of refusal and a time limit set within which he may explain his case. Upon the expiry of this period the Patent Office will re-examine its position towards the application.

Article 20

Should anyone claim to the Patent Office that he is the proprietor of a registered trade mark, or a trade mark for which registration has been sought, the Office may recommend that the party concerned institute proceedings within a specified time limit to establish this. In this recommendation mention shall be made of the fact that failure to institute proceedings may result in the Patent Office ignoring his claims.

If legal proceedings are initiated to establish the right to a trade mark, processing by the Patent Office may be postponed.

Article 21

If an application for the registration of a trade mark is deemed to fulfil the requirements for registration the mark shall be registered and published. The published announcement shall include the principal information concerning the registration and an illustration of the mark if appropriate. Trade marks shall be published in a special publication of the Patent Office (the Patent Gazette, ELS-tí_indi).

Article 22

The registration of a trade mark may be opposed after its publication. Oppositions shall be filed in writing to the Patent Office within two months of the date of publication and include the grounds for opposition.

If oppositions are raised to the registration of a trade mark the Patent Office shall re-examine the registration in accordance with the provisions of Article 19 . The proprietor of the registration shall be notified of the oppositions and given the opportunity to file his comments thereon.

If the Patent Office does not take the oppositions into consideration a formal ruling to this effect shall be made known to the opponent and the proprietor of the registration.

If the Patent Office does take the oppositions into consideration a formal ruling on the full or partial invalidation of the registration of the mark, shall be made known to the opponent and the proprietor of the registration.

The result of the ruling referred to in the third and fourth paragraphs shall be published in the Patent Gazette.

Article 23

If an application for the registration of a trade mark, which is based on the right of priority in accordance with Articles 17 or 18 , is filed after a similar mark has been registered and the Patent Office is of the opinion that the application would have prevented the registration, the proprietor of the registered trade mark shall be notified thereof and given the opportunity to express his comments thereupon. Should the application based on right of priority be accepted the registration shall be wholly or partially invalidated.

The provisions of the first paragraph shall also apply when the Patent Office receives notice requesting that an international registration also apply in this country and it is evident that such registration would have prevented the registration of a mark which was applied for after the international registration took effect here, cf. Article 59.

Article 24

At the request of the proprietor of a trade mark and upon payment of the prescribed fee, minor alterations may be made to a registered trade mark, provided that the general impression of the mark is not influenced. Alterations to a registered trademark shall be entered in the Register of Trade Marks and shall be published in the Patent Gazette.

Article 25

If the proprietor of a registered trade mark has not, within five years of the date of registration, used the trade mark in this country for the goods or services for which it was registered, or if such use has not occurred during a continuous five-year period, the registration may be invalidated by verdict of a Court, cf. Article 28 , unless there are valid reasons for the failure to use the trade mark.

If a trade mark is used in a version different from that in the Register of Trade Marks, but such difference is, however, only insignificant and does not affect its distinctiveness, or if the mark has been used on goods or packaging in this country which are intended exclusively for export, such shall be considered to constitute use as referred to in the first paragraph.

If a trade mark is used by a party other than the proprietor but with his authorisation, such shall be considered to constitute use by the owner.

The registration shall not, however be eradicated if use of the mark commences after the end of the five-year period but before a request for invalidation is filed. If a request for invalidation has not been filed until at least three months have passed from the expiry of the five-year period, and the proprietor of the mark has commenced or recommenced its use during the three months prior to the submission of the request for invalidation such use shall not have effect on the request for invalidation, provided the proprietor of the mark knew that the request would be filed when commencing preparations for its use.

Should the use requirement have been complied with for part of the goods or services for which the trade mark was registered the invalidation shall not extend to this part of the registration.

Article 26

The protection of a registered trade mark begins on the date upon which the application in accordance with Article 12 was filed and shall apply for ten years from the date of registration.

In accordance with an application from the proprietor of the mark the registration shall be renewed for a ten-year period at a time, calculated from the end of each period of registration.

Article 27

An application for renewal of a trade mark registration may be filed to the Patent Office as early as six months prior to the expiration of a registration period but no later than six months after the expiration of this period. The prescribed fee shall accompany the application.

Should the Patent Office regard the application as satisfactory the renewal shall be entered into the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette. Should the application be considered unsatisfactory the applicant shall be notified of such and given a specific time limit within which he may rectify the application.

Should no application for renewal be filed within the time limit referred to in the first paragraph the registration of the mark is no longer valid.

CHAPTER III Cancellation of registration

Article 28

If a trade mark has been registered contrary to this Act the registration may be cancelled by verdict of a Court, subject, however, to the provisions of Articles 8–10 . If the reason for invalidation is a lack of distinctiveness of the mark or other causes referred to in Article 13 , assessment shall also have regard to use which has occurred after registration.

Registration may also be cancelled by verdict of a Court if a trade mark:

  1. is not used in accordance with the provisions of Article 25 ,
  2. has, due to activity or inactivity on the part of the proprietor, acquired a general significance for a product or service in the area covered by the registration,
  3. is used in a manner which could mislead persons, for instance, as to the type, condition or origin of goods or services.

Article 29

Anyone who has legitimate interests at stake is entitled to initiate proceedings against the proprietor of a mark for the purpose of having its registration cancelled.

In instances covered by the provisions of Points 1–3 of Article 13, the first paragraph of Article 14 , Article 25 and the second paragraph of Article 28 , the Patent Office shall be the plaintiff in litigation.

Article 30

Anyone with legitimate interests at stake may demand that the Patent Office eradicate the registration of a trade mark if it is demonstrated that the activities of its proprietor have ceased.

Before the Patent Office eradicates a registration in response to a demand under the first paragraph, the proprietor of the trade mark should be notified and given the opportunity to express his comments within three months’ time. Such notification should be sent in a verifiable manner. If the address of the proprietor of a trade mark is unknown the notification should be advertised in the Official Gazette. If the proprietor fails to contact the Patent Office within the above-mentioned time limit the mark shall be eradicated from the Register.

Article 31

Should the Patent Office make an obvious error in the registration, renewal or entry into the Register of a trade mark, the Office may correct the mistake within three months of the date of registration or entry. The correction shall be published in the Patent Gazette.

Article 32

Trade marks shall be eradicated from the Trade Mark Register:

  1. if the registration is not renewed,
  2. at the request of the proprietor of the mark,
  3. if the registration is declared invalid following oppositions,
  4. if the registration is declared invalid in accordance with Article 23 ,
  5. upon a verdict of a Court for the invalidation of a trade mark,
  6. upon a decision by the Patent Office if the activities of the proprietor of a trade mark have been confirmed to have ceased, cf. Article 30 ,
  7. in accordance with a decision by the Patent Office if an obvious mistake has occurred in the registration, renewal or amendment, cf. Article 31 ,
  8. if no agent has been appointed, cf. Article 35 .

The eradication of trade marks in accordance with the first paragraph shall be published in the Patent Gazette.

CHAPTER IV Special rules on the registration of foreign trade marks

Article 33

An applicant who has neither activities in this country nor is a resident of a state which is a party to the Paris Convention for the Protection of Industrial Property or the agreement on the establishment of the World Trade Organisation (WTO) must prove that he has obtained registration for a corresponding mark in his home country for the goods or services covered in his application.

Subject to reciprocity the Minister may decide to waive the provisions of the first paragraph concerning the onus to prove registration in the home country.

Article 34

The Minister may decide that a trade mark which would not be registrable in this country but which has been registered in another country, may be registered here in the same manner as in the foreign country. Such registration shall not, however, provide wider protection in any respect than afforded by the registration in the foreign country.

Article 35

The proprietor of a trade mark who is not domiciled in this country must have an agent residing in this country. The agent must be authorised by the proprietor of the mark to receive summons, as well as other notification concerning the mark, on his behalf with binding effect on the proprietor. The name and address of the agent shall be entered in the Register of Trade Marks.

Should no agent be appointed or should an agent resign from such representation, the proprietor of a mark is obliged to rectify this matter within a time limit decided by the Patent Office. If the address of the proprietor of a trade mark is unknown the notice of the time limit should be published in the Patent Gazette. Should no agent be appointed in accordance with the above before the expiry of the time limit the mark shall be eradicated from the Register.

CHAPTER V Transfer, licenses, etc.

Article 36

The right to a trade mark may be transferred along with the commercial activity in which it is used or separately.

If anyone transfers his commercial activities the transferee shall acquire the trade marks belonging to it unless otherwise agreed upon.

Article 37

Anyone acquiring the right to a registered trade mark shall notify such to the Patent Office, who shall enter the change of ownership in the Register of Trade Marks.

Until a transfer has been notified the latest registered proprietor of a mark shall be deemed its proprietor.

Article 38

The proprietor of a trade mark may grant others authorisation to use the mark commercially (a license). Licenses may be exclusive or non-exclusive and may cover all or part of the goods or services for which a trade mark has been registered.

The proprietor of a registered trade mark may invoke his trade mark rights against a licensee who contravenes the provisions of a license agreement with regard to the duration, the version of the mark which may be used, where and when it may be used, or provisions concerning the quality of goods or services offered by the licensee under the trade mark. Unless expressly agreed, a licensee may not transfer his right.

The proprietor of a trade mark or licensee may, upon payment of a prescribed fee, request that a license be entered in the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette. The same shall apply upon the expiration of a license. The Patent Office may refuse to enter a license if it is of the opinion that use of the mark by the licensee could lead to a danger of confusion.

Article 39

If the right to a registered trade mark has been used as collateral or taken for execution, such shall be entered in the Register of Trade Marks if the proprietor of the mark, mortgagee or executing creditor so requests.

CHAPTER VI Prohibition against the use of deceptive trade marks

Article 40

Should the use of a trade mark be considered deceptive, after it has been transferred or a license to use it has been notified, the party concerned may be prohibited by verdict of a Court from using the mark in its existing form.

The same applies in other cases where a trade mark is deceptive, its proprietor uses it in a deceptive manner, or another party does so with his consent.

The Patent Office, or anyone else with interests at stake, may initiate proceedings in accordance with this Article.

CHAPTER VII Legal Protection

Article 41

A court injunction may be demanded to put a stop to any action which has already begun or is demonstrably in the offing and infringes or will infringe against a trade mark right.

Article 42

Use of a trade mark which is contrary to this Act may be prohibited by verdict of a Court.

Any person who wilfully infringes against a trade mark right shall be liable to a fine. Depending upon the circumstances, punishment may take the form of detention or imprisonment for a period of up to three months.

Fines as provided for in this Act may be levied against legal entities or individuals. A fine may be levied on a legal entity may regardless of whether or not an employee of the legal entity has been found guilty of an infringement. If an employee of a legal entity has committed an infringement against this Act or rules set in accordance with it, the legal entity may also be fined, provided the infringement was to the financial advantage of the legal entity or it has profited from the infringement. A legal entity is responsible for the payment of a fine which an employee may be sentenced to pay as the result of an infringement against this Act, provided the infringement was in conjunction with his employment by the legal entity.

Cases under this Article shall be prosecuted in accordance with the provisions of the Criminal Proceedings Act.

Article 43

Anyone who wilfully or through negligence infringes a trade mark right shall make reasonable compensation for the exploitation of the trade mark and for other damages resulting from his infringement.

Anyone who has profited from an infringement of a trade mark right, even though such involves neither intention nor negligence, shall make reasonable compensation.

Such compensation shall not, however, exceed the estimated amount of profit resulting from the infringement.

Article 44

In cases arising due to infringements of trade mark rights a Court may decide on measures to prevent abuse of a trade mark. To this end a Court may decide that the mark shall be removed from goods which are in the possession of the party concerned or otherwise at this party’s disposal. If necessary a decision may be taken to destroy the goods or deliver them to the aggrieved party against or without compensation.

Article 45

Anyone who considers his interests to have been infringed against may initiate proceedings under Articles 43 and 44 . These suits shall be prosecuted as civil cases, but claims under Article 43 may also be submitted as criminal suits.

Article 46

Should a licence have been issued for the use of a trade mark either the licenser or licensee shall have the right to prosecute in cases concerning infringements against trade mark rights, provided otherwise has not been agreed.

Should a licensee initiate proceedings he shall notify the licenser thereof. Failure to fulfil this obligation may result in the dismissal of the case.

CHAPTER VIII International Registration of Trade Marks

Article 47

International registration of a trade mark means registration of a trade mark with the International Bureau operated by the World Intellectual Property Organisation (WIPO) under a Protocol of 27 June 1989 to the Madrid Agreement on the International Registration of Trade Marks of 14 April 1891.

In Iceland the Patent Office accepts applications for international registration of trade marks and handles international registrations.

Article 48

For acceptance of an international application, the applicant must be an Icelandic citizen, an individual domiciled in this country, or a party having a real and effective commercial establishment here who has already filed an application for the registration of the trade mark in this country or had the trade mark registered here.

Article 49

An application must be filed in writing to the Icelandic Patent Office on an application form for this purpose. The application shall be in English and shall specify what is the mark, including an illustration if appropriate, and for what goods or services registration is requested. It shall also give the name of the applicant or the name of the commercial activity. The prescribed fee for reception and handling must be paid.

Article 50

The Patent Office shall investigate whether the information in an international application corresponds with information in the application or registration of the trade mark in this country.

Should there be any discrepancies the applicant shall be notified of such and set a time limit for the submission of his comments or corrections. Should no comments have been received from the applicant within the prescribed time limit his application shall be considered to have been withdrawn; if, despite his comments, discrepancies remain the Patent Office may refuse to forward the application to the International Bureau.

If the information corresponds with that referred to in the first paragraph the Patent Office shall send a certification of such, along with the international application, to the International Bureau. The certification shall include the date of filing and the number of the national application, and registration if appropriate, upon which the international application is based.

Article 51

If the Patent Office receives notification from the International Bureau that the proprietor of an international trade mark registration, which does not fulfil the requirements of Article 48 , has requested the extension of the registration to include this country, it shall investigate the registrability of the mark upon payment of the prescribed fee.

Article 52

Should the Patent Office consider the internationally registered trade mark not registrable in Iceland, the proprietor of the registration may express his comments on the matter and request that it be re-examined. The proprietor of the registration shall in such case appoint an agent in accordance with Article 35. The conclusion of the Patent Office shall be sent to the International Bureau, together with its grounds, before 18 months have elapsed from the date of notification by the International Bureau, cf. Article 51 .

If the Patent Office is of the opinion that there is nothing to prevent an international trade mark registration from being valid in this country it shall be published in the Patent Gazette. The published announcement shall include the date which the International Bureau has decided as the registration date of the international registration.

Article 53

Oppositions may be raised to the validity of an international registration in this country after its publication in the Patent Gazette. Reasoned oppositions must reach the Patent Office within two months of the date of publication.

Upon receiving the oppositions, the Patent Office shall send notification to the International Bureau that the registration will not become valid in Iceland immediately, together with the reasons for the oppositions.

The proprietor of an international registration may express his comments within a prescribed time limit and shall in such case appoint an agent in accordance with Article 35 .

The opponent and the proprietor of the international registration shall be notified of the ruling of the Patent Office when it is available.

When the final conclusion is available the Patent Office shall notify the International Bureau thereof. If the oppositions are taken into consideration, the registration is wholly or partly cancelled in this country. The conclusion shall be published in the Patent Gazette.

Article 54

If both an international and a national registration are valid in this country for the same trade mark, owned by the same party, and the registrations cover the same product the international registration shall replace the latter and shall confer the same right as formerly applied due to the national registration.

A change in accordance with the first paragraph shall be entered into the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette.

Article 55

If an international registration is wholly or partly cancelled it shall in the same manner be cancelled in this country. A notice of such shall be entered into the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette.

Article 56

Upon the expiry of a period of five years from the date of international registration, the registration shall remain valid in this country despite any cancellation of the registration or application which has been the basis for international registration.

Article 57

If an international trade mark registration, which was valid here in this country, is cancelled within five years of the date of registration on the grounds that the application or registration of the trade mark upon which the international registration is based can no longer serve as the basis for such a registration, and the proprietor of the trade mark subsequently files an application for the same mark to be registered in this country, that application shall be treated as if it had been filed on the date of the international registration, provided the following conditions are fulfilled:

  1. the application must be filed no later than three months after the international registration was cancelled,
  2. the application does not cover goods or services other than those of the international registration,
  3. the application complies in other respects with the requirements applicable to Icelandic applications for trade marks, including the payment of the prescribed fee by the applicant.

Information in accordance with the first paragraph shall be entered in the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette.

Article 58

If the international registration of a trade mark which is valid in Iceland is cancelled within five years from the date of registration on the grounds that a country, which has been a party to the Protocol to the Madrid Agreement on the International Registration of Trade Marks, has denounced its membership and the proprietor of the trademark subsequently requests that the same mark be registered in this country, that application shall be treated as if it had been filed on the date of the international registration, provided the following conditions are fulfilled:

  1. the application is filed within two years of the date on which the denunciation took effect,
  2. the application does not cover goods or services other than those of the international registration,
  3. the application complies in other respects with the requirements applicable to Icelandic applications for trade marks, including the payment of the prescribed fees by the applicant.

Information in accordance with the first paragraph shall be entered in the Register of Trade Marks and published in the Patent Gazette.

Article 59

An international trade mark registration shall take effect and have the same legal effect in this country as other registered trade marks from its date of registration, date of subsequent designation or date of right of priority provided that registration has not been refused here. This Act shall apply mutatis mutandis to such registrations.

Article 60

Information concerning international trade mark registrations, such as amendments, renewals, transfer of a mark, expiry or deletion of registration, etc. shall be published in the Patent Gazette.

Article 61

Decisions of the Patent Office concerning the processing of applications for international registration of trade marks may be referred to an appeals committee in accordance with the provisions of Article 63.

Article 62

The Minister shall set detailed rules on the implementation of this Chapter including, for instance, rules on the publishing of international trade mark registrations, oppositions to registration, renewal and fees.

CHAPTER IX Miscellaneous provisions

Article 63

Decisions and rulings by the Patent Office in accordance with this Act may be referred to an appeals committee by the parties involved in the case within two months from the date the decision was taken. The appeal fee shall be paid within the same time limit. Should payment not be received with the time limit prescribed, the appeal shall be rejected as inadmissable.

A three-person committee, the appeal committee, appointed by the Minister shall issue a ruling in cases of dispute. The chairman of the committee, who shall be a lawyer with specialised knowledge of intellectual property rights, shall be appointed by the Minister for a three-year term at a time. The Minister shall appoint other members of the committee to issue rulings in individual cases of dispute.

Should the parties involved seek a ruling from a Court, they should initiate proceedings within three months of the date when the Patent Office or the appeal committee made its decision.

Article 64

Anyone is entitled to acquaint himself with the contents of the Register of Trade Marks, either by inspecting it or by obtaining a copy from it. Everyone may obtain information as to whether a mark is registered.

Article 65

The Minister shall set detailed rules on the compiling of trade mark applications and their processing by the Patent Office, on the format of the Trade Mark Register and its keeping, the issuing of registration certificates and their contents, and the handling of opposition proceedings, as well as fees for applications, renewals, services, copies, etc. The Minister shall also set detailed provisions on referral and the appeal committee.

Article 66

This Act shall not affect the validity of earlier trade mark registrations even though the trade marks may not fulfil the requirements of the Act for registration as new trade marks.

With regard to trade marks which were registered in accordance with earlier Acts, the specification of goods or services, referred to in Article 12 , shall not be applicable until the registration is renewed.

Article 67

This Act shall enter into effect 1 June 1997. The Trade Marks Act, No. 47, of 2 May 1968, as subsequently amended, shall be repealed from the same date.

Applications received by the Patent Office prior to the entry into force of this Act shall be processed in accordance with the earlier Act.

Done at Bessasta_ir, 22 May 1997

Ïlafur Ragnar Grímsson

(L. S.)

Finnur Ingólfsson

 Lög nr. 45. 22. maí 1997 um vörumerki

Lög um vörumerki.

I. KAFLI Almenn ákvæði.

1. gr. Einstaklingar og lögaðilar geta öðlast einkarétt á vörumerki samkvæmt ákvæðum laga

þessara. Vörumerki eru sérstök auðkenni fyrir vöru eða þjónustu til að nota í atvinnustarfsemi.

2. gr. Vörumerki geta verið hvers konar sýnileg tákn sem eru til þess fallin að greina vörur eða

þjónustu eins aðila frá vörum og þjónustu annarra, svo sem: 1. orð eða orðasambönd, þar á meðal vígorð, mannanöfn, nöfn á fyrirtækjum eða fasteign-

um, 2. bókstafir og tölustafir, 3. myndir og teikningar, 4. útlit, búnaður eða umbúðir vöru. Ekki er unnt að öðlast vörumerkjarétt á tákni sem sýnir eingöngu lögun sem leiðir af

eiginleikum vöru, lögun sem er nauðsynleg vegna tæknilegs hlutverks vöru eða sem miðar annars að öðru en því að auðkenna hana.

3. gr. Vörumerkjaréttur getur stofnast með:

1. skráningu vörumerkis fyrir vöru eða þjónustu í samræmi við ákvæði laga þessara, eða 2. notkun vörumerkis sem er og hefur verið notað hér á landi fyrir vöru eða þjónustu. Vörumerki, sem ekki telst uppfylla skilyrði laga þessara um skráningu, getur ekki skapað

vörumerkjarétt með notkun. Þó getur vörumerki, sem ekki telst uppfylla skilyrði laganna um sérkenni við upphaf notkunar, skapað vörumerkjarétt ef merkið öðlast sérkenni við notkun.

4. gr. Í vörumerkjarétti felst að aðrir en eigandi vörumerkis mega ekki heimildarlaust nota í

atvinnustarfsemi tákn sem eru eins eða lík vörumerki hans ef: 1. notkunin tekur til eins eða svipaðrar vöru eða þjónustu og vörumerkjarétturinn nær til

og 2. hætt er við ruglingi, þar með talið að tengsl séu með merkjunum. Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr., um eins eða svipaða vöru eða þjónustu, getur eigandi vöru-

merkis einnig bannað notkun þess fyrir annars konar vöru eða þjónustu ef vörumerkið er vel þekkt hér á landi og notkunin hefur í för með sér misnotkun eða rýrir aðgreiningareiginleika eða orðspor hins þekkta merkis.

Án samþykkis eiganda vörumerkis er óheimilt að vísa til merkisins þegar seldir eru vara- hlutir eða annað fylgifé vöru, enda sé það gert á þann hátt að ætla megi að fylgifé sé frá eiganda komið eða hann hafi gefið samþykki sitt til notkunar merkisins.

2

5. gr. Með notkun vörumerkis í atvinnustarfsemi er m.a. átt við að:

1. merki er sett á vöru eða umbúðir hennar, 2. vara eða þjónusta auðkennd með merki er boðin til sölu, markaðssett eða markaðssetn-

ing undirbúin, 3. vara eða þjónusta auðkennd með merki er flutt inn eða út, 4. merki er notað í auglýsingum, bréfhausum eða á annan sambærilegan hátt.

6. gr. Að því tilskildu að notkun sé í samræmi við góða viðskiptahætti getur eigandi vörumerkis

ekki bannað öðrum að nota í atvinnustarfsemi: 1. nafn sitt, nafn fasteignar eða heiti á atvinnustarfsemi sinni, 2. lýsingar á tegund vöru eða þjónustu, ástandi, magni, notkun, verði, uppruna, hvenær

vara er framleidd eða þjónusta boðin fram eða á öðrum eiginleikum vöru eða þjónustu. Hafi eigandi vörumerkis markaðssett vöru eða þjónustu sem nýtur vörumerkjaréttar eða

heimilað slíkt getur hann ekki síðar hindrað notkun, sölu, leigu, innflutning, útflutning eða annars konar dreifingu vörunnar eða þjónustunnar.

7. gr. Þegar tveir eða fleiri, hver um sig, krefjast vörumerkjaréttar á auðkennum er villast má á

gengur eldri réttur fyrir yngri ef annað leiðir ekki af síðargreindum ákvæðum. Vernd skráðs vörumerkis hefst á umsóknardegi eða upphafsdegi forgangsréttar, sbr. 17. og

18. gr.

8. gr. Yngri réttur á skráðu vörumerki getur notið verndar jafnhliða rétti á eldra merki þótt merk-

in séu svo lík að villast megi á þeim ef umsókn um skráningu hefur verið afhent í góðri trú og eigandi eldra vörumerkisins hefur þrátt fyrir vitneskju um yngra merkið látið notkun á því afskiptalausa hér á landi í fimm ár samfellt frá skráningardegi.

9. gr. Yngri réttur á vörumerki getur einnig notið verndar jafnhliða rétti á eldra merki þótt villast

megi á merkjunum ef eigandi eldra merkis hefur ekki innan hæfilegs tíma gert nauðsynlegar ráðstafanir til þess að koma í veg fyrir notkun yngra merkisins.

10. gr. Í tilvikum þeim, er um ræðir í 8.–9. gr., geta dómstólar, ef það telst sanngjarnt, ákveðið

að annað merkjanna eða bæði megi eingöngu nota á sérstakan hátt, t.d. þannig að þau séu af ákveðinni gerð, staðarnafni bætt við eða þau með öðrum hætti skýrt aðgreind.

11. gr. Samkvæmt beiðni eiganda skráðs vörumerkis ber höfundum og útgefendum orðabóka,

handbóka, kennslubóka og þess háttar sérfræðirita að gæta þess að merki sé ekki birt nema þess sé jafnframt getið að um skráð vörumerki sé að ræða.

Þeim sem vanrækir skyldur sínar skv. 1. mgr. ber að kosta leiðréttingu sem birt skal á þann hátt er sanngjarnt þykir.

II. KAFLI Skráning vörumerkja.

12. gr. Umsókn um skráningu vörumerkis skal skila skriflega til Einkaleyfastofunnar sem annast

skráningu vörumerkja og heldur vörumerkjaskrá. Í umsókn skal tilgreina hvert merkið er, með mynd ef við á, og fyrir hvaða vöru eða þjónustu merkið óskast skráð. Einnig skal greina

3

frá nafni eða heiti umsækjanda og skal umsókn fylgja tilskilið gjald. Umsókn skal enn fremur vera í samræmi við ákvæði reglugerðar, sbr. 65. gr.

13. gr. Það er skilyrði skráningar vörumerkis að merkið sé til þess fallið að greina vörur merkis-

eiganda frá vörum annarra. Merki, sem eingöngu eða aðeins með smávægilegum breytingum eða viðbótum gefa til kynna m.a. tegund vörunnar, ástand, magn, notkun, verð, uppruna eða hvenær varan er framleidd, skal ekki telja nægjanlegt sérkenni. Sama á við um tákn eða orða- sambönd sem teljast algeng í viðskiptum eða notuð eru í daglegu máli.

Þegar kveða skal á um hvort merki hafi nægjanlegt sérkenni skal líta til allra aðstæðna og þó einkum til þess hversu lengi og að hve miklu leyti merkið hefur verið í notkun.

14. gr. Vörumerki má ekki skrá:

1. ef heimildarlaust eru í merkinu ríkistákn, opinber alþjóðamerki, merki íslenskra bæjar- eða sveitarfélaga, opinber skoðunar- og gæðamerki, sérstök heiti greindra einkenna eða annað sem til þess er fallið að villst verði á því og framangreindum merkjum og táknum; bannið nær því aðeins til opinberra skoðunar- og gæðamerkja að óskað sé skráningar merkis fyrir sömu eða svipaðar vörur og þær sem framangreind merki og tákn eru notuð fyrir,

2. ef merkið er til þess fallið að villa um fyrir mönnum, t.d. um tegund vöru, ástand eða uppruna,

3. ef merkið er andstætt lögum eða allsherjarreglu eða til þess fallið að valda hneyksli, 4. ef í merkinu felst eitthvað það sem gefur tilefni til að ætla að átt sé við heiti á virkri

atvinnustarfsemi, nafn annars manns eða mynd, enda sé þá ekki átt við löngu látna menn, eða í merkinu felst sérkennilegt nafn á fasteign eða mynd af henni,

5. ef í merkinu felst eitthvað er skilja má sem sérkennilegan titil á vernduðu bókmenntalegu eða listrænu verki eða ef gengið er á höfundarrétt annars manns á slíku verki eða annan hugverkarétt,

6. ef villast má á merkinu og vörumerki sem skráð hefur verið hér á landi eða hefur verið notað hér þegar umsókn um skráningu er lögð inn og er enn notað hér,

7. ef merkið er til þess fallið að villst verði á því og vörumerki sem telst vel þekkt hér á landi á þeim tíma sem umsókn um skráningu er lögð inn,

8. ef villast má á merkinu og merki sem skráð hefur verið alþjóðlegri vörumerkjaskráningu, að því tilskildu að sú skráning hafi öðlast gildi hér á landi áður en umsókn var lögð inn, sbr. 59. gr.

Þrátt fyrir ákvæði 4.–8. tölul. má skrá merki ef samþykki eiganda vörumerkis eða annarra rétthafa liggur fyrir.

Óheimilt er að skrá vörumerki fyrir vín og sterka drykki sem fela í sér landfræðileg heiti á vínum og sterkum drykkjum nema varan sé upprunnin frá viðkomandi stað.

15. gr. Vörumerkjaréttur sá, er menn öðlast við skráningu, nær ekki til þeirra hluta merkis sem

ekki er heimilt að skrá eina sér. Ef sérstök ástæða er til að ætla að skráning merkis geti valdið vafa um það hve víðtækur

vörumerkjaréttur er má við skráninguna undanskilja berum orðum vernd á einstökum hlutum þess.

Komi síðar í ljós að þá hluta merkis, sem undanskildir hafa verið vernd, megi að réttu lagi skrá má skrá slíka hluta merkis, eða merkið sjálft, án þeirra takmarkana er um getur í 2. mgr.

16. gr. Vörumerki skal skrá í ákveðinn flokk eða flokka vöru og þjónustu. Óheimilt er að skrá

merki fyrir heilan flokk eða flokka án tilgreiningar á þeirri vöru eða þjónustu sem merki óskast skráð fyrir.

4

Greiningu í vöru- og þjónustuflokka ákveður ráðherra og auglýsir.

17. gr. Ef umsókn um skráningu vörumerkis er lögð inn hér á landi innan sex mánaða frá því að

fyrst var sótt um skráningu merkisins í ríki sem er aðili að Parísarsamþykktinni um vernd eignarréttinda á sviði iðnaðar eða að samningnum um stofnun Alþjóðaviðskiptastofnunar (WTO) nýtur umsóknin forgangsréttar frá fyrsta umsóknardegi ef beiðni þess efnis er lögð fram. Í forgangsrétti felst að umsókn, að því er snertir síðar tilkomin atvik, svo sem umsókn annarra um skráningu eða notkun á merkinu, telst fram komin samtímis umsókn merkisins í erlendu ríki.

Ef um gagnkvæma réttarvernd er að ræða getur ráðherra ákveðið með reglugerð að ákvæði 1. mgr. eigi einnig við um umsóknir sem lagðar hafa verið inn í ríkjum sem ekki eru aðilar að Parísarsamþykktinni eða samningnum um stofnun Alþjóðaviðskiptastofnunar.

18. gr. Ef sótt er um skráningu vörumerkis innan sex mánaða frá því að merkið var notað í fyrsta

sinn fyrir vöru eða þjónustu sem sýnd hefur verið á opinberri sýningu eða alþjóðlegri sýningu hér á landi skal sú umsókn, að því er snertir síðar tilkomin atvik, svo sem umsókn annarra um skráningu eða notkun annarra á merkinu, talin fram komin samtímis birtingu merkisins á sýningunni.

19. gr. Ef umsókn um skráningu vörumerkis er ekki í samræmi við ákvæði laga eða Einkaleyfa-

stofan telur að aðrar tálmanir leiði til þess að synja beri um skráningu skal umsækjanda send rökstudd synjun og jafnframt veittur frestur til að skýra mál sitt. Að loknum þeim fresti tekur Einkaleyfastofan að nýju afstöðu til umsóknarinnar.

20. gr. Staðhæfi einhver við Einkaleyfastofuna að hann sé eigandi að skráðu vörumerki eða vöru-

merki sem sótt hefur verið um skráningu á getur stofnunin beint þeim tilmælum til hlutað- eigandi að hann höfði mál innan tilskilins frests því til staðfestingar. Í tilmælunum skal þess getið að verði mál ekki höfðað geti Einkaleyfastofan litið fram hjá staðhæfingu hans.

Sé höfðað mál til staðfestingar rétti til vörumerkis er heimilt að fresta meðferð hjá Einka- leyfastofunni.

21. gr. Þegar umsókn um skráningu vörumerkis telst fullnægja gerðum kröfum til skráningar skal

merkið skráð og birt. Við birtingu merkisins skulu koma fram helstu upplýsingar um skrán- inguna og birt mynd af merkinu ef við á. Vörumerki skulu birt í sérstöku blaði sem Einka- leyfastofan gefur út (ELS-tíðindi).

22. gr. Heimilt er að andmæla skráningu vörumerkis eftir birtingu. Andmælum ber að skila skrif-

lega til Einkaleyfastofunnar innan tveggja mánaða frá birtingardegi og skulu þau rökstudd. Ef andmæli koma fram gegn skráningu vörumerkis athugar Einkaleyfastofan skráninguna

að nýju í samræmi við ákvæði 19. gr. Eiganda skráningar skal tilkynnt um andmælin og gefinn kostur á að tjá sig um þau.

Taki Einkaleyfastofan andmæli ekki til greina skal formlegur úrskurður þess efnis kynntur andmælanda og eiganda skráningar.

Taki Einkaleyfastofan andmæli til greina skal formlegur úrskurður um ógildingu skrán- ingar merkis, að hluta til eða öllu leyti, kynntur andmælanda og eiganda skráningar.

Niðurstaða úrskurðar skv. 3. og 4. mgr. skal birt í ELS-tíðindum.

5

23. gr. Ef umsókn um skráningu vörumerkis sem byggist á forgangsrétti skv. 17. eða 18. gr. er

lögð inn eftir að sambærilegt merki hefur verið skráð, og Einkaleyfastofan telur að umsókn- in hefði staðið í vegi fyrir skráningunni, skal tilkynna eiganda hins skráða vörumerkis um þetta og gefa honum kost á að tjá sig um málið. Verði umsóknin sem byggir á forgangsrétti samþykkt skal ógilda skráninguna að hluta til eða öllu leyti.

Ákvæði 1. mgr. á einnig við þegar Einkaleyfastofan fær tilkynningu þar sem farið er fram á að alþjóðleg skráning gildi hér á landi og ljóst er að sú skráning hefði staðið í vegi fyrir skráningu merkis sem sótt var um eftir að hin alþjóðlega skráning öðlaðist gildi hér, sbr. 59. gr.

24. gr. Samkvæmt beiðni eiganda vörumerkis og gegn greiðslu tilskilins gjalds má gera minni

háttar breytingar á skráðu vörumerki, enda valdi þær því ekki að heildaráhrif merkisins rask- ist. Breytinga á skráðu vörumerki skal getið í vörumerkjaskrá og skulu þær birtar í ELS- tíðindum.

25. gr. Ef eigandi að skráðu vörumerki hefur ekki innan fimm ára frá skráningardegi notað vöru-

merkið hér á landi fyrir þær vörur eða þjónustu sem það er skráð fyrir eða hafi slík notkun ekki átt sér stað í fimm ár samfellt má ógilda skráninguna með dómi, sbr. 28. gr., nema gildar ástæður séu fyrir því að notkun á vörumerkinu hefur ekki átt sér stað.

Ef vörumerki er notað í annarri útfærslu en greinir í vörumerkjaskrá, þó þannig að um sé að ræða óveruleg frávik sem ekki raska aðgreiningarhæfi þess eða ef merkið hefur verið sett á vörur hér á landi sem eingöngu eru ætlaðar til útflutnings eða á umbúðir þeirra, skal leggja slíkt að jöfnu við notkun skv. 1. mgr.

Ef vörumerki er notað af öðrum en eiganda, en með samþykki hans, skal leggja þá notkun að jöfnu við notkun eiganda.

Skráning verður þó ekki afmáð ef notkun á merki hefur hafist eftir lok fimm ára tímabilsins en áður en krafa um ógildingu kemur fram. Ef krafa um ógildingu er ekki lögð fram fyrr en þrír mánuðir hið skemmsta eru liðnir frá lokum fimm ára tímabilsins en eigandi merkis hefur hafið eða tekið aftur upp notkun þess á síðustu þremur mánuðum áður en krafa um ógildingu kom fram skal slík notkun ekki hafa áhrif á kröfu um ógildingu, enda hafi eiganda merkis verið kunnugt um að krafan mundi koma fram er hann hóf undirbúning að notkun þess.

Hafi notkunarskyldu verið fullnægt fyrir hluta af þeim vörum eða þjónustu er vörumerkið var skráð fyrir skal ógildingin ekki taka til þess hluta skráningarinnar.

26. gr. Vernd skráðs vörumerkis hefst á þeim degi sem umsókn skv. 12. gr. er lögð inn og gildir í

tíu ár frá og með skráningardegi. Samkvæmt umsókn eiganda merkis verður skráning endurnýjuð til tíu ára hverju sinni,

talið frá lokum hvers skráningartímabils.

27. gr. Umsókn um endurnýjun á skráningu vörumerkis er heimilt að leggja inn hjá Einkaleyfa-

stofunni sex mánuðum áður en skráningartímabili lýkur en ekki síðar en sex mánuðum eftir lok tímabilsins. Umsókn skal fylgja tilskilið gjald.

Telji Einkaleyfastofan umsókn fullnægjandi skal endurnýjun færð í vörumerkjaskrá og birt í ELS-tíðindum. Ef umsókn telst ekki fullnægjandi ber að senda umsækjanda tilkynningu um það og veita honum ákveðinn frest til þess að lagfæra umsóknina.

Hafi umsókn um endurnýjun ekki verið lögð inn innan þess frests sem um getur í 1. mgr. fellur skráning merkisins úr gildi.

6

III. KAFLI Afnám skráningar.

28. gr. Hafi vörumerki verið skráð andstætt ákvæðum laga þessara er unnt að fella skráninguna úr

gildi með dómi, sbr. þó ákvæði 8.–10. gr. Ef ógildingarástæðan er skortur á sérkenni merkis eða önnur tilvik sem getið er um í 13. gr. skal við matið einnig taka tillit til notkunar sem átt hefur sér stað eftir skráningu.

Skráningu er enn fremur unnt að fella úr gildi með dómi ef vörumerki: 1. er ekki notað í samræmi við ákvæði 25. gr., 2. hefur vegna athafna eða athafnaleysis eiganda þess öðlast almenna merkingu fyrir vöru

eða þjónustu á því sviði sem skráning tekur til, 3. er notað með þeim hætti að villt getur um fyrir mönnum, m.a. að því er varðar tegund,

ástand eða uppruna vöru eða þjónustu.

29. gr. Hverjum þeim sem hefur lögmætra hagsmuna að gæta er rétt að höfða mál gegn eiganda

merkis í því skyni að skráning þess verði felld úr gildi. Einkaleyfastofan er réttur sóknaraðili í málum samkvæmt ákvæðum 13. gr., 1.–3. tölul. 1.

mgr. 14. gr., 25. gr. og 2. mgr. 28. gr.

30. gr. Hver sem lögmætra hagsmuna hefur að gæta getur krafist þess að Einkaleyfastofan afmái

skráningu vörumerkis ef sýnt er fram á að starfsemi eiganda þess hafi lagst af. Áður en Einkaleyfastofan afmáir skráningu eftir kröfu skv. 1. mgr. ber að senda eiganda

vörumerkis tilkynningu og gefa honum kost á að tjá sig innan þriggja mánaða. Slíka til- kynningu ber að senda með sannanlegum hætti. Ef ekki er vitað um heimilisfang eiganda vörumerkis ber að auglýsa tilkynninguna í Lögbirtingablaðinu. Gefi eigandi sig ekki fram við Einkaleyfastofuna innan fyrrgreinds frests ber að afmá merkið úr skránni.

31. gr. Verði Einkaleyfastofunni á augljós mistök við skráningu vörumerkis, endurnýjun eða

færslu í vörumerkjaskrá er stofnuninni heimilt að lagfæra mistökin innan þriggja mánaða frá skráningar- eða innfærsludegi. Leiðréttingu skal birta í ELS-tíðindum.

32. gr. Vörumerki verða afmáð úr vörumerkjaskrá:

1. ef skráning er ekki endurnýjuð, 2. ef eigandi merkis óskar þess, 3. ef skráning er lýst ógild í kjölfar andmæla, 4. ef skráning er lýst ógild skv. 23. gr., 5. samkvæmt dómi um ógildingu vörumerkis, 6. samkvæmt ákvörðun Einkaleyfastofunnar ef starfsemi eiganda vörumerkis hefur sann-

anlega verið hætt, sbr. 30. gr., 7. samkvæmt ákvörðun Einkaleyfastofunnar ef augljós mistök hafa átt sér stað við skrán-

ingu, endurnýjun eða breytingu, sbr. 31. gr., 8. ef umboðsmaður hefur ekki verið tilnefndur, sbr. 35. gr. Vörumerki, sem eru afmáð, sbr. 1. mgr., skal birta í ELS-tíðindum.

IV. KAFLI Sérreglur um skráningu erlendra vörumerkja.

33. gr. Umsækjanda, sem hvorki rekur starfsemi hér á landi né er búsettur í ríki sem er aðili að

Parísarsamþykktinni um vernd eignarréttinda á sviði iðnaðar eða að samningnum um stofnun

7

Alþjóðaviðskiptastofnunar (WTO), ber að sanna að hann hafi fengið samsvarandi merki skráð í heimalandi sínu fyrir þær vörur eða þjónustu sem umsókn hans tekur til.

Ef um gagnkvæma réttarvernd er að ræða getur ráðherra ákveðið að ákvæðum 1. mgr. um skyldu til að sanna skráningu í heimalandi skuli ekki beitt.

34. gr. Ráðherra getur ákveðið að vörumerki, sem ekki mundi talið skráningarhæft hér á landi en

hefur verið skráð í öðru ríki, megi þó skrá hér á sama hátt og í hinu erlenda ríki. Slík skráning veitir þó í engu rýmri rétt en samsvarandi skráning í hinu erlenda ríki.

35. gr. Eigandi vörumerkis, sem ekki hefur lögheimili hér á landi, skal hafa umboðsmann búsett-

an hérlendis. Umboðsmaðurinn skal hafa heimild eiganda merkis til þess að taka við stefnu af hans hálfu, svo og öðrum tilkynningum er merkið varða þannig að bindi eigandann. Nafn umboðsmanns og heimilisfang skal skráð í vörumerkjaskrá.

Hafi umboðsmaður ekki verið tilnefndur eða segi hann af sér umboðsmennsku ber eig- anda merkis að bæta úr því innan frests sem Einkaleyfastofan ákveður. Ef ekki er vitað um heimilisfang eiganda merkis skal birta tilkynningu um frestinn í ELS-tíðindum. Ef umboðs- maður samkvæmt framangreindu er ekki tilnefndur áður en frestur er úti skal merkið afmáð úr skránni.

V. KAFLI Framsal, leyfi o.fl.

36. gr. Rétt til vörumerkis má framselja ásamt atvinnustarfsemi þeirri sem það er notað í eða eitt

sér. Framselji einhver atvinnustarfsemi sína eignast framsalshafi vörumerki sem henni til-

heyra, nema um annað hafi verið samið.

37. gr. Hver sá sem eignast hefur rétt á skráðu vörumerki skal tilkynna það til Einkaleyfastofunnar

sem skal geta eigendaskiptanna í vörumerkjaskrá. Þar til framsal er tilkynnt telst sá eigandi merkis sem síðast var skráður eigandi þess.

38. gr. Eigandi að skráðu vörumerki getur veitt öðrum leyfi til að nota merkið í atvinnuskyni

(nytjaleyfi). Nytjaleyfi getur verið almennt eða sérstakt og tekið til allra eða takmarkaðra hluta vöru eða þjónustu sem vörumerki er skráð fyrir.

Eigandi að skráðu vörumerki getur krafist vörumerkjaréttar fram yfir rétt nytjaleyfishafa brjóti hann ákvæði nytjaleyfissamnings varðandi gildistíma, leyfilega útfærslu merkis, hvar og hvernig má nota það eða ákvæði er varða gæði vöru eða þjónustu er leyfishafi býður fram undir merkinu. Leyfishafi getur því aðeins framselt rétt sinn að um það hafi verið samið.

Eigandi vörumerkis eða leyfishafi getur, gegn ákveðnu gjaldi, farið fram á að nytjaleyfi verði fært í vörumerkjaskrá og birt í ELS-tíðindum. Sami háttur skal á hafður er nytjaleyfi fellur úr gildi. Einkaleyfastofan getur hafnað því að færa inn nytjaleyfi ef talið er að notkun leyfishafa á merkinu geti leitt til hættu á ruglingi.

39. gr. Hafi réttur að skráðu vörumerki verið veðsettur eða aðför gerð í honum skal þess getið í

vörumerkjaskrá ef eigandi merkis, veðhafi eða gerðarbeiðandi óskar.

8

VI. KAFLI Bann gegn notkun villandi vörumerkja.

40. gr. Ef notkun vörumerkis telst villandi eftir að það hefur verið framselt eða leyfi til þess að

nota það hefur verið tilkynnt má með dómi banna hlutaðeigandi að nota merkið í þeirri gerð sem það er.

Sama á við ef vörumerki er annars villandi, eigandi þess notar það á villandi hátt eða einhver annar með hans samþykki.

Einkaleyfastofan, svo og hver sá sem hagsmuna hefur að gæta, getur höfðað mál sam- kvæmt þessari grein.

VII. KAFLI Réttarvernd.

41. gr. Unnt er að krefjast lögbanns við athöfn sem þegar er hafin eða er sannanlega yfirvofandi

og brýtur eða mun brjóta gegn vörumerkjarétti.

42. gr. Notkun vörumerkis, sem er andstæð ákvæðum laga þessara, má banna með dómi. Sá sem af ásetningi brýtur gegn vörumerkjarétti skal sæta sektum. Eftir atvikum getur

refsing verið varðhald eða fangelsi í allt að þrjá mánuði. Sektir samkvæmt lögum þessum má gera jafnt lögaðila sem einstaklingi. Lögaðila má

ákvarða sekt án tillits til þess hvort sök verður sönnuð á starfsmann lögaðilans. Hafi starfs- maður lögaðila framið brot á lögum þessum eða reglum settum samkvæmt þeim má einnig gera lögaðilanum sekt, enda sé brotið drýgt til hagsbóta fyrir lögaðilann eða hann hefur hagn- ast á brotinu. Lögaðili ber ábyrgð á greiðslu sektar sem starfsmaður hans er dæmdur til að greiða vegna brota á lögum þessum, enda séu brot tengd starfi hjá lögaðilanum.

Mál samkvæmt þessari grein skulu rekin í samræmi við reglur um meðferð opinberra mála.

43. gr. Þeim sem af ásetningi eða gáleysi brýtur gegn vörumerkjarétti er skylt að greiða hæfilegt

endurgjald fyrir hagnýtingu vörumerkis og skaðabætur fyrir annað tjón sem af broti hans hefur hlotist.

Þeim sem hagnast á broti gegn vörumerkjarétti, án þess að um ásetning eða gáleysi sé að ræða, er skylt að greiða hæfilegt endurgjald. Endurgjaldið má þó aldrei vera hærra en ætla má að nemi hagnaði hans af brotinu.

44. gr. Í málum út af brotum gegn vörumerkjarétti getur dómstóll ákveðið að gerðar skuli ráð-

stafanir til að hindra misnotkun á vörumerki. Í því skyni getur dómstóll ákveðið að merkið skuli numið brott af þeim vörum sem eru í vörslu hlutaðeigandi eða hann annars ræður yfir. Ef nauðsyn ber til má ákveða að ónýta skuli vöruna eða afhenda hana þeim er misgert var við gegn bótum eða án þeirra.

45. gr. Rétt til að höfða mál skv. 43. og 44. gr. hefur sá sem telur hagsmuni sína skerta. Mál

þessi skulu rekin sem almenn einkamál, en kröfur skv. 43. gr. er einnig heimilt að setja fram í opinberu máli.

46. gr. Hafi leyfi verið veitt til notkunar á vörumerki er leyfissali og leyfishafi, hvor um sig, réttur

sóknaraðili í málum um brot gegn vörumerkjaréttinum, enda hafi ekki verið um annað samið.

9

Höfði leyfishafi mál ber honum að tilkynna það leyfissala. Vanræksla í þessu efni varðar frávísun máls.

VIII. KAFLI Alþjóðleg skráning vörumerkja.

47. gr. Með alþjóðlegri skráningu vörumerkis er átt við skráningu vörumerkis hjá alþjóðaskrif-

stofunni er starfar á vegum Alþjóðahugverkastofnunarinnar (WIPO) samkvæmt bókun frá 27. júní 1989 við Madridsamninginn um alþjóðlega skráningu vörumerkja frá 14. apríl 1891.

Einkaleyfastofan veitir viðtöku umsókn um alþjóðlega skráningu vörumerkis hér á landi og annast alþjóðlegar skráningar.

48. gr. Skilyrði fyrir viðtöku alþjóðlegrar umsóknar er að umsækjandi sé íslenskur ríkisborgari,

einstaklingur búsettur hér á landi eða hann reki hér virka atvinnustarfsemi og hafi þegar lagt inn umsókn um skráningu vörumerkisins hér á landi eða fengið vörumerkið skráð hér.

49. gr. Umsókn skal skila skriflega til Einkaleyfastofunnar á þar til gerðu eyðublaði. Umsókn skal

vera á ensku og í henni skal tilgreina hvert merkið er, með mynd ef við á, og fyrir hvaða vöru eða þjónustu merkið óskast skráð. Einnig skal greina frá nafni eða heiti á atvinnustarfsemi umsækjanda. Fyrir móttöku og meðhöndlun umsókna skal greiða tilskilið gjald.

50. gr. Einkaleyfastofan kannar hvort upplýsingar í alþjóðlegri umsókn eru í samræmi við upp-

lýsingar í þeirri umsókn eða skráningu vörumerkis hér á landi sem hún byggist á. Ef ósamræmis gætir skal umsækjanda tilkynnt um það og honum veittur frestur til að

koma athugasemdum eða leiðréttingum á framfæri. Berist engar athugasemdir frá umsækj- anda innan tilskilins frests telst umsókn hans afturkölluð en ef ósamræmis gætir enn þrátt fyrir athugasemdir hans er Einkaleyfastofunni heimilt að neita að framsenda umsóknina til alþjóðaskrifstofunnar.

Þegar samræmi er með þeim upplýsingum sem um getur í 1. mgr. skal Einkaleyfastofan senda staðfestingu á því, ásamt alþjóðlegu umsókninni, til alþjóðaskrifstofunnar. Í staðfest- ingunni skal geta um umsóknardag og númer þeirrar landsumsóknar, og skráningar ef við á, sem alþjóðlega umsóknin byggist á.

51. gr. Berist Einkaleyfastofunni tilkynning frá alþjóðaskrifstofunni um að eigandi alþjóðlegrar

skráningar vörumerkis, sem ekki uppfyllir skilyrði 48. gr., fari fram á að skráning hans gildi hér á landi ber henni að rannsaka skráningarhæfi merkisins gegn greiðslu tilskilins gjalds.

52. gr. Telji Einkaleyfastofan alþjóðlega skráningu vörumerkis óskráningarhæfa hér á landi er

eiganda skráningar heimilt að tjá sig um málið og óska eftir því að það verði tekið til skoðun- ar að nýju. Eigandi skráningar skal þá tilnefna umboðsmann skv. 35. gr. Alþjóðaskrifstofunni skal send niðurstaða Einkaleyfastofunnar, ásamt rökstuðningi, innan 18 mánaða frá dagsetn- ingu tilkynningar alþjóðaskrifstofunnar, sbr. 51. gr.

Telji Einkaleyfastofan ekkert því til fyrirstöðu að alþjóðleg skráning vörumerkis gildi hér á landi skal hún birt í ELS-tíðindum. Þar skal getið þeirrar dagsetningar sem alþjóðaskrifstofan hefur ákveðið sem skráningardag alþjóðlegu skráningarinnar.

53. gr. Heimilt er að andmæla gildi alþjóðlegrar skráningar hér á landi eftir birtingu í ELS-

10

tíðindum. Andmælin skulu rökstudd og berast Einkaleyfastofunni innan tveggja mánaða frá birtingardegi.

Eftir að Einkaleyfastofan hefur móttekið andmæli sendir hún tilkynningu til alþjóðaskrif- stofunnar um að skráningin öðlist ekki gildi þegar í stað hér á landi, ásamt rökstuðningi fyrir andmælunum.

Eiganda alþjóðlegrar skráningar er heimilt að tjá sig um andmælin innan tilskilins frests og skal hann þá tilnefna umboðsmann skv. 35. gr.

Andmælanda og eiganda alþjóðlegrar skráningar skal tilkynnt um úrskurð Einkaleyfastof- unnar þegar hann liggur fyrir.

Þegar endanleg niðurstaða liggur fyrir tilkynnir Einkaleyfastofan alþjóðaskrifstofunni um hana. Ef andmæli eru tekin til greina er skráningin felld úr gildi hér á landi að öllu leyti eða að hluta. Niðurstöðu þessa skal birta í ELS-tíðindum.

54. gr. Ef bæði alþjóðleg og landsbundin skráning er í gildi hér á landi fyrir sama vörumerki, í

eigu sama aðila, og skráningarnar ná til sömu vöru, skal alþjóðlega skráningin koma í stað hinnar síðarnefndu og fylgir henni þá sami réttur og áður gilti um landsbundnu skráninguna.

Geta skal um breytingu skv. 1. mgr. í vörumerkjaskrá og hún birt í ELS-tíðindum.

55. gr. Falli alþjóðleg skráning að hluta til eða öllu leyti úr gildi fellur hún með sama hætti úr

gildi hér á landi. Tilkynning um slíkt skal færð í vörumerkjaskrá og hún birt í ELS-tíðindum.

56. gr. Þegar fimm ár eru liðin frá skráningardegi alþjóðlegrar skráningar heldur skráningin gildi

sínu hér á landi þrátt fyrir að skráning eða umsókn, sem hefur verið grundvöllur alþjóðlegu skráningarinnar, falli úr gildi.

57. gr. Ef alþjóðleg skráning vörumerkis, sem gildir hér á landi, fellur úr gildi innan fimm ára

frá skráningardegi vegna þess að umsókn eða skráning vörumerkis, er alþjóðlega skráningin byggist á, getur ekki lengur verið grundvöllur fyrir slíkri skráningu, og eigandi vörumerkisins óskar síðar eftir að skrá sama merki hér á landi, skal gildistökudagur alþjóðlegu skráningar- innar teljast umsóknardagur þeirrar umsóknar, enda séu eftirtalin skilyrði uppfyllt:

1. umsóknin skal í síðasta lagi lögð inn þremur mánuðum eftir að hin alþjóðlega skráning féll úr gildi,

2. umsóknin tekur ekki til annarrar vöru eða þjónustu en alþjóðlega vörumerkjaskráningin, 3. umsóknin uppfyllir að öðru leyti þau skilyrði sem gilda um íslenskar vörumerkjaum-

sóknir, þar með talið að umsækjandi greiði tilskilin gjöld. Upplýsingar skv. 1. mgr. skulu færðar í vörumerkjaskrá og birtar í ELS-tíðindum.

58. gr. Ef alþjóðleg skráning vörumerkis, sem gildir hér á landi, fellur úr gildi innan fimm ára frá

skráningardegi vegna þess að ríki, sem verið hefur aðili að bókuninni við Madridsamninginn um alþjóðlega skráningu vörumerkja, hefur sagt upp aðild sinni, og eigandi vörumerkisins óskar síðar eftir að skrá sama merki hér á landi, skal gildistökudagur alþjóðlegu skráningar- innar teljast umsóknardagur þeirrar umsóknar, enda séu eftirtalin skilyrði uppfyllt:

1. umsóknin berst innan tveggja ára frá því að uppsögnin tók gildi, 2. umsóknin tekur ekki til annarrar vöru eða þjónustu en alþjóðlega vörumerkjaskráningin, 3. umsóknin uppfyllir að öðru leyti þau skilyrði sem gilda um íslenskar vörumerkjaum-

sóknir, þar með talið að umsækjandi greiði tilskilin gjöld. Upplýsingar skv. 1. mgr. skulu færðar í vörumerkjaskrá og birtar í ELS-tíðindum.

11

59. gr. Alþjóðleg skráning vörumerkis öðlast gildi og hefur sömu réttaráhrif hér á landi og önnur

skráð vörumerki frá skráningardegi hennar, síðari tilnefningardegi eða forgangsréttardegi, að því tilskildu að skráningu hafi ekki verið synjað hér. Lög þessi gilda um slíkar skráningar eftir því sem við getur átt.

60. gr. Upplýsingar sem varða alþjóðlegar vörumerkjaskráningar, svo sem breytingar, endurnýj-

anir, framsal merkis, brottfall skráningar o.fl., skal birta í ELS-tíðindum.

61. gr. Ákvarðanir Einkaleyfastofunnar, er varða afgreiðslu umsókna um alþjóðlega skráningu

vörumerkja, má bera undir áfrýjunarnefnd í samræmi við ákvæði 63. gr.

62. gr. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd þessa kafla, þar á meðal um birtingu alþjóð-

legra vörumerkjaskráninga, andmæli gegn skráningu, endurnýjun og gjöld.

IX. KAFLI Ýmis ákvæði.

63. gr. Ákvörðunum og úrskurðum Einkaleyfastofunnar samkvæmt lögum þessum geta aðilar

máls áfrýjað til áfrýjunarnefndar innan tveggja mánaða frá þeim degi er ákvörðun var tekin. Innan sama frests skal greiða áfrýjunargjald. Berist greiðsla ekki innan tilskilins frests skal vísa áfrýjuninni frá.

Nefnd þriggja manna, áfrýjunarnefnd, er ráðherra skipar, skal úrskurða í ágreiningsmál- um. Ráðherra skipar formann nefndarinnar til þriggja ára í senn og skal hann vera lögfræð- ingur með sérþekkingu á hugverkarétti. Aðra nefndarmenn skipar ráðherra til að úrskurða í einstökum ágreiningsmálum.

Ef aðilar máls óska úrskurðar dómstóla ber þeim að höfða mál innan þriggja mánaða frá þeim degi sem Einkaleyfastofan eða áfrýjunarnefnd tók ákvörðun sína.

64. gr. Öllum er heimilt að kynna sér efni vörumerkjaskrárinnar, annaðhvort með því að skoða

hana eða með því að fá endurrit úr henni. Þá eiga allir rétt á að fá vitneskju um hvort merki er skráð.

65. gr. Ráðherra setur nánari reglur um frágang vörumerkjaumsókna og meðferð þeirra hjá Einka-

leyfastofunni, um form vörumerkjaskrárinnar og færslu, útgáfu skráningarskírteina og efni þeirra og meðferð andmælamála, svo og um gjöld fyrir umsóknir, endurnýjanir, afgreiðslur, endurrit o.fl. Þá skal ráðherra setja nánari ákvæði um áfrýjun og áfrýjunarnefnd.

66. gr. Lög þessi raska ekki gildi eldri vörumerkjaskráninga þótt vörumerkin fullnægi ekki skil-

yrðum laganna til þess að verða skráð sem ný vörumerki. Um vörumerki sem skráð eru samkvæmt eldri lögum kemur tilgreining á vöru eða þjón-

ustu, sem um ræðir í 12. gr., ekki til framkvæmda fyrr en skráning er endurnýjuð.

67. gr. Lög þessi öðlast gildi 1. júní 1997. Jafnframt falla þá úr gildi lög nr. 47 2. maí 1968, um

vörumerki, með síðari breytingum. Með umsóknir sem berast Einkaleyfastofunni fyrir gildistöku laga þessara skal farið eftir

eldri lögum.

12

Samþykkt á Alþingi 9. maí 1997.


Législation Se rapporte à (1 texte(s)) Se rapporte à (1 texte(s)) Est remplacé(e) par (3 texte(s)) Est remplacé(e) par (3 texte(s))
Traités Se rapporte à (4 documents) Se rapporte à (4 documents) Référence du document de l'OMC
IP/N/1/ISL/T/1/Rev.1
Aucune donnée disponible

N° WIPO Lex IS048